How To Move On In My Experience?

Ilang araw ko rin pinagisipan kung ano ang magandang topic para sa next article ko at sobrang wala talaga ako maisip hangang sa isang araw tinanong ko ang aking officemate na si Jay kung ano bang magandang topic at sabi nya:

How to move on? Isalaysay mo kung ano ano mga ginawa mo pano ka nakamove on.

Bigla ko tuloy naisip, Oo nga no? Bakit nga hindi ko i-blog ang ginawa ko baka sakali (baka sakali lang naman) na may mapulot na aral ang mga makakabasa.

Maraming artikulo sa internet at video sa youtube ang pwede mong mapanood na nagpapayo kung pano ba ang mabisang paraan ng pagmomove on at sa maniwala kayo at sa hindi sa totoo lang pinagtyagaan ko talagang panoorin at basahin ang ilan sa mga iyon. Kahit pano nakatulong naman ito sa akin pero ito lang ang masasabi ko hwang nyong piliting yakapin ang paraan ng pagmomove on ng ibang tao dahil hindi ito totally applicable sa sitwasyon ng bawat isa. At the end of the day ikaw pa rin ang magdedesisyon at gagawa ng paraan kung paano ka makakamove on.


Pano nga ba ako nakamove on? 6 Rules.

Noong una hindi ko talaga alam kung paano ako magsisimula. Kung tutuusin hindi naman kami ganun katagal kasi 8 months lang kami pero ganun na kalaki ang damage sa akin ng mga nangyari kaya narealized ko, mahal na mahal ko pala talaga sya.

Sa totoo lang dapat ipaglalaban ko ang pagmamahal ko. Dapat nga pupunta ako ng Laoag City ng hindi nya alam para kausapin sya, magmakaawa na ayusin namin pero naisip ko: may iba na nga pala sya at hindi nya gugustuhing makita ako. Mas lalo lang akong masasaktan na makita sya hawak ang kamay ng iba. Hindi kaya sobra na iyon? Parang sobra na no? Kaya kinalimutan ko na lang ang plano na iyon at sa halip nagfocus na lang ako kung paano aayusin ang sarili ko.

Nang araw na nagbreak kami binlock ko agad sya sa lahat ng social media accounts ko pati sa cellphone ko. Ginawa ko yun hindi upang hindi nya ako makontak dahil alam kong hinding hindi nya gagawin yun sa halip ginawa ko yun para wala akong chance na makausap sya. Hindi ako makakapag stalk sa mga accounts nya at hindi ko maiisip na kontakin sya.

Bawat araw naiisip ko sya. Gustong gusto ko syang kausapin, tawagan, puntahan at kapag naiisip ko na wala na akong karapatang gawin iyon mas lalo kong nararamdaman ang bawat sakit.

Pinilit ko ang sarili ko na magalit sa kanya upang sa ganun kahit pano may dahilan ako para huwang na syang isipin. Iniisip ko palagi na may iba na sya, hindi na nya ako mahal, masaya na sya sa bago nya, masaya na sya sa buhay nya at hindi na ako kasali sa kaligayahan at buhay na iyon. Iba na ang prayoridad nya at tapos na ang mga araw na kasama ko sya. Hindi na sya babalik at wala na akong pwedeng gawin para bumalik sya.

Syempre hindi mawawala ang halos araw araw akong umiiyak. Gustong gusto ko sumigaw ng "Please tama na, ayoko na, hindi ko na kaya, sobrang sakit na" pero hindi pwede at ang pwede ko lang gawin ay magpakaplastic sa harap ng mga tao sa paligid ko. Kinailangan kong magmaskara sa harap nila lalo na sa pamilya ko para ipakita na malakas ako na kayang kaya ko ang mga problema pero sa totoo lang halos mamatay na ako sa sobrang sakit at sama ng loob. Sa loob ng halos isang buwan para akong tanga na halos lahat ng workloads ko hindi ko magawa ng tama. Tuwing gabi sa paguwi ko sa bahay wala pa ring ibang laman ang utak ko kundi sya. Iniisip ang bawat masasaya naming alala. Halos tuwing weekend pumupunta ako sa bahay nila Gizelle para lang madivert ko ang atensyon ko. Naginstall ako ulit ng WeChat para lang may magawa ako, para lang may makausap ako na ibang tao upang hindi mabakante ang utak ko ng sa ganun wala akong chance na maisip sya. Kinakausap ko kahit sino, kahit ang mga dati kong kaibigan na hindi ko gaano ka close. Tinawagan ko ang mga dati kong kasintahan at humgi ako ng tawad sa kanila para sa mga bagay na nagawa ko sa kanila noong kami pa. Nagulat nga iyong isa sa kanila sabi niya:

Bumili kami sapatos ko sa SM Makati with Gizelle

"ano ka ba Rodel, 2012 pa tayo nagbreak bata pa tayo noon, ang tagal tagal na, okay na iyon wala na iyon. Ganun talaga ang buhay kailangan nating magmove on at piliting tangapin na may mga bagay na hindi pwede at wala tayo magagawa doon. Huwag ka nang malungkot hindi ba ikaw pa ang nagsabi sa akin na "walang permanente sa mundo lahat nagbabago lalo na ang isip ng tao" at saka hindi ba sabi nga "baka kaya tayo iniiwan ng mga taong mahal natin kasi baka mayroong bagong darating na mas okay? boom!! kabisadi ko pa hindi ba? O kita mo nung nawala ka nagkasawa ako, na mahal na mahal ako at mahal na mahal ko. Darating din yan basta hwag ka lang mapagod maghintay.Napakabit mong taong hindi pwedeng walang para sayo. Sobrang special siguro nun kaya ang tagal ipadala. :)


Nagpapasalamat na rin ako dahil napaka bait ng Diyos. Siguro nakita rin nya na sobra sobra na akong nasasaktan at litong lito kaya ayun binigyan nya ako ng malaking project sa trabaho ko na masasabi kong naging malaking part ng aking pagmomove on. Matagal tagal din ang panahon na ginugol ko sa proyekto ko at halos gabi gabi ay 12am na ako nakakauwi kaya 'paguwi ko nakakatulog na ako agad at hindi ko na naiisip si Jona hangang sa hindi ko namamalayan nasasanay na pala ko sa ganun buhay. Dahan-dahan, unti-unti, isa isa ay nagawa kong hugutin ang bawat arrow na nakatusok sa puso ko.

Meet Up with my College Friends

Nakakatuwa ano? Kung gaano kadaling pumasok sa isang relasyon ay ganun naman kahirap lumabas dito pero ang maganda doon may bagong aral tayong natututunan, may bagay tayong nadidiskubre sa sarili natin at higit sa lahat napapatunayan natin na walang hindi kayang gawin ang pagibig.

Palagi ko tinatanong bakit ko sya minahal? Bakit sya pa? Bakit nagkilala pa kami? Bakit ang hirap nyang kalimutan? Bakit ang sakit sakit? Bakit? Bakit? Bakit? Ang daming bakit at walang kahit isang sagot ang narinig ko hangang sa naubusan na ako ng bakit at alam nyo ba isang salita lang ang nakapagpatigil ng bakit ko: "Acceptance". Totoo nga pala na kapag wala ka ng pwedeng gawin para baguhin ang isang bagay wala ka nang magagawa kundi ang tangapin ito. Masakit na sa isang iglap lahat ng plano namin ay naglaho na. Masakit, mahirap pero isa lang ang paraan. . . ACCEPTANCE.

Fely - My friend

Sising sisi ako noon bagamat tangap ko na wala na sya. Napaka raming "what ifs". Iyong tipong sinisisi ko ang sarili ko na napaka tanga ko. Bakit hindi ako naging mabuting boyfriend sa kanya o kung naging mabuti man ako hindi sapat para manatili sya. Pakiramdam ko kasalanan ko ang lahat. Galit na galit ako sa sarili kasi ang sakit tapos wala ako magawa kundi umiyak at maghintay na mawala. Gustong gusto kong takasan ang mundo at pumunta sa lugar na makakalimutan ko ang lahat, sa lugar na masaya pero pano ko gagawin iyon at saan ba ang lugar na iyon. Punong puno ng galit ang puso ko ng mga panahon iyon at alam nyo ba kung ako nakapagpawala noon? FORGIVENESS. Nalaman ko na kapag pala punong puno ng galit ang puso ng isang tao nawawala ang biyaya ng pagpapatawad kaya naman pinagaralan kong patawarin ang sarili. Isang beses nasa bahay ako magisa tumingin ako sa salamin at nakita ko na sobrang stress na pala ng hitsura ko, para na akong hindi natutulog sa laki ng eye bags ko. Nakaramdam ako ng awa sa sarili ko kasi ako na iyong iniwan, ipinagpalit at nasaktan ng sobra at patuloy na nasasaktan pero ako pa rin ang nagsusuffer ngayon. Bakit ganun? Napaka unfair diba? Kulang na lang yakapin ko ang sarili ko sa salamin, iyak ako ng iyak hangang sa narealized ko kailangan ko ng patawarin ang sarili ko para tuluyan na ako makamove on. Totoo nga pala na kapag galit na galit ka at wala ka ng magawa para mawala ang galit mo subukan mo na lang magpatawad mas madali iyon kaysa maghiganti. Kaya matuto po tayong patawarin ang mga sarili natin sa mga ganitong pagkakataon.


Nang matutunan kong tangapin ang lahat at patawarin ang sarili ko narealized ko na unti unti e napapatawad ko na rin si Jona. Nakita ko kung gaano kalaking damage sa akin ang nangyari pero nakita ko rin ang kagandahan ng buhay ko dahil binigyan ako Diyos ng panibagong pananaw sa buhay na naging sandata ko naman para sa wakas ay muling tumayo at magpatuloy sa paglalakbay.

Ang dami kong natutunan sa nangyari.

Natuto akong mahalin ang sarili ko bago ko mahalin ang ibang tao, dahil maibibigay mo lang ang tamang pagmamahal sa iba kapag kaya mong mahalin ang sarili mo.

Joined my Accenture Team out of town

Natuto akong magpahalaga sa bawat sandaling kasama mo ang isang tao. Tama sila, bawat oras ay mahalaga kaya dapat hindi mo ito sinasayang. Kapag may mahal ka, gawin mo ang dapat mong gawin para maramdaman nya na mahal mo sya dahil hindi nstin alam kung hangang kailan sya pwedeng manatili sabi ko nga walang permanente sa mundo lahat nagbabago lalo na ang isip ng tao kaya dapat handa tayo palagi sa mga mangyayari.

Natuto rin akong magpatawad kahit doon sa pinaka madilim na bahagi ng buhay ko. Noong mga panahong walang lugar ang pagpapatawad sa puso ko natutunan kong magtiwala sa Diyos at sa kanyang napaka laking plano para sa akin at alam kong gusto ng Diyos na magpatawad ako dahil ito ang susi para mas mappreciate ko ang plano Nya.

Natuto rin akong mas pahalagahan pa ang mga tao sa paligid ko lalo ng ang pamilya ko. Totoo din talaga na at the end of the day your family will always be there no matter what at sila lang ang mga taong tatangap at patuloy na magmamahal sayo ng sobra kapag tinalikuran ka na ng lahat ng taong pinaglaanan mo ng oras, pagod at pagmamahal.

Natuto akong maging matatag, maging mas malakas ulit, maging better at dahil nga dyan ay pinaglaanan ko ng panahon ang sarili ko. Napansin ko rin ang laki na pala ng ipinayat ko kaya naman simulo noon ay ipinangako kong iimprove ko ang sarili ko. Ibinalik ko sa dati kong katawan ang sarili ko at nagsimulang ayusin ang bawat piraso ng sarili ko.

Sumisikat na ulet ang araw, nakikita ko na ang bagong umaga sa buhay ko, panibagong simula, panibagong pagkakataon, panibagong pananaw, bagong Rodel Mandia.

Sa pagmomove-on malaking factor dito ang panahon o time. Ito lang ang makakapagsabi kung kelan ka makakpag patawad, kung kailan mo matatangap ang lahat, kung kailan mo marerealize ang mga bagay na kailangan mong marealize para makapag patuloy ka sa paglalakad.

My new Office Tropas Mark and Ymen

Magmove on tayo pero huwag na huwag nating madaliin. Huwag din natin iasa sa ibang tao ang pagmomove on. Hindi katwiran na dapat magkaroon ka ng kasintahan agad para matulungan kang magmove on dahil nagiging unfair ito sa bago mong makikilala. Dapat kapag nagmahal ka wala kang ibang dahilan kundi mahal mo sya at ready ka nang magcommit ulet dahil wala namang kasalanan ang taong iyon sa nakaraan mo.

At lumipas ang isa, dalawa, tatlong buwan. Naisip ko pa nga ang sinabi ni Popoy ng Once More Chance:

Bash, di mo ba alam yung three-month break-up rule? Lahat ng taong na-inlove at nakipag-break ay alam yun. Bash, maghihintay ka muna, tatlong buwan. Di ba tatlong buwan bago ka makipag boyfriend ulit. Bash, may dalawang linggo pa ako eh, dalawang linggo pa. Lahat na ginawa ko. Ano pang gusto mong gawin ko? Bakit ba kating-kati kang palitan ako? Putang Ina naman Bash, ganyan ka ba katigas? Parang awa mo naman. Sumagot ka!

Nakakatuwa nga e kasi si Popoy may dalawang Linggo pa bago magtatlong buwan. Ako dalawang linggo palang ang nakakaraan may kapalit na. Lolz. Diba ang galing super related. hahaha.

But kidding aside napatawad ko si Jona, naging maayos na ulit ako. Nakamove on din ako. Siguro hindi pa sapat ang tatlong buwan para muli kong buksan ang puso ko kasi baka hindi pa ako ready ayaw ko namang maging unfair sa susunod na taong mamahalin ko. Ang mahalaga ngayon ay maayos na ako, wala na ang galit sa puso ko.

6 rules ko?

ACCEPTANCE
FORGIVENESS
LEARN to APPRECIATE things around you
LEARN FROM YOUR EXPERIENCE
LET GO and
MOVE ON

Sabi nga ni Jam (†) ng Jamich - don't rush things, after the break up, don't immediately look for the better next, just focus on the better you because the better you will attract the better next.

Sana ay may natutunan kayo at iyan sa palagay ko ang ginawa ko In My Experience.

-Rodel

Which is which?

Palaisipan palagi sa mga taong na-inlove at nasaktan kung paano sila magmomove-on at kung gaano katagal bago nila makakalimutan ang lahat ng nangyari na minsan ay nagbigay ng pagasa sa kanila. Minsan kahit matagal ng panahon simula noong mangyari ang lahat ay patuloy pa rin tayong nasasaktan na para  bagang kahapon lang nangyari ang lahat pero minsan ba naisip natin kung ano nga ba talaga ang mahirap kalimutan? Ang taong nawala sa'yo o iyong taong naging ikaw dahil sa kanya? At sino ba ang mas mahirap patawarin, siya o ang sarili mo?

Don't CRY because it OVER, SMILE because it HAPPENED.

May mga bagay na panahon lang ang makakapag turo sayo. Tulad ng kung gano mo kamahal ang isang tao. Madalas nalalaman mo lang kung gano mo sya kamahal pag wala na sya sayo and when you lose that person you lose a part of yourself too. Umaasa ka na lang na sa paglipas ng panahon, maibabalik mo kung anong nawala sayo. O kung hindi na maibabalik ang dati, babaguhin na lang ng panahon ang lahat ng bagay. Pero bakit hindi binabago ng panahon ang puso mo? Bakit kahit alam mong tapos na ang lahat, pilit mong binabalikan yung simula at lagi mo tinatanong: Pano kaya kung mas minahal ko sya? Pano kaya kung hindi mo na lang sya minahal? Pano kaya kung hindi na lang kayo nagkakilala para mabura na lang sya sa ala-ala mo? Pano kaya kung noong nagkatagpo kayo, ibang tao ka at ibang tao rin sya, sa ibang pagkakataon, sa ibang lugar, sa ibang panahon. Maiiba din kaya ang tadhana nyo? Kamay mo na ba ang hawak nya? Pangalan mo na ba ang bukang bibig nya? Ikaw na ba ang nasa tabi nya? Ikaw na ba ang kayakap nya? Ikaw na ba ang mga dahilan ng mga ngiti nya?

-Miss You Like Carzy Movie (StarCinema)

Forgiving is Forgetting but why do we need to FORGIVE In My Experience.

Bakit kailangan natin magpatawad?

1. Tandaan natin na ang pagpapatawad ay hindi para absweltuhin ang nakagawa ng kasalanan sayo kundi para tulungan ang sarili mo na makaahon mula sa pagkakalugmok dulot ng masakit na karanasan.

Yours Truly aidnamr

2. Upang palayain ang sarili mo sa madilim na sulok ng nakaraan at makapag simula ka ng bagong buhay.

3. Upang matutunan mo ring patawarin at mahalin ang sarili mo.

4. Upang matuto ka sa nakaraan at maging malakas ka para sa susunod na mga pagsubok.

Hindi na natin maibabalik ang nakaraan pero kayang kaya pa natin itama ang mga pagkakamali natin sa kasalukuyan na maghahatid sa atin sa huling dahilan bakit kailangan natin magpatawad.

5. Upang magkaroon tayo ng pagkakataon na ayusin ang ating buhay wala man ang mga tao sa ating nakaraan pero at least kayang kaya na nating harapin ang bukas gamit ang mga alaala at aral ng nagdaan.

============PEACE BE WITH YOU ALL===============

aidnamr ** Gizelle *** Rica L ** Mayu

I learned from my Experience.

"Hindi akalain na pagkatapos ng mahabang panahon

Biglang nangyari na sa paglaoy dito rin lamang hahantong

Sana'y panaginip nalang

Sana'y magising pwede bang

'Di na harapin para bang ayokong maniwala  "

It was a sunny afternoon when I woke up today August 6, 2016. I remember I went home at 6AM this morning due to a happy road trip that I did with my two office mates in my new company in non other than Tagaytay City. We actually planned this 2 weeks ago but it was only materialized yesterday due to our very demanding and tiring schedule at work.

For the past weeks its been a very busy (as in busy as busy) weeks of my life as a Storage and Backup Engineer in my new office. I worked for 3 long projects which I thought I wont be able to fulfill. I exceeded my deadlines and needed to request extensions.

Fortunately, after a long wait, work-hard, persistent tries and determination, I was able to finish them all not at the same time but one by one, little by little and the good thing is I learned a lot while doing it and after delivering them.

I went to our kitchen to drink a cup of coffee to fully wake up my senses. The blue clock above our door says its already 3PM. My sister made my coffee while playing music. The song was Dulo by Sarah G.

I sit on a chair while waiting for my coffee and a familiar story flash-backed in my brain while the song goes.

After a few minutes my sister handed over to me my coffee while my brain is still occupied by a story which I thought I wont be able to forget.

Sometimes when a door closed, another one opens, sometimes a window but sometimes it takes time you just need to patiently wait and while waiting take your time to think, to divert yourself into something helpful to you, to something happy that will make you regain yourself, that will make you realize that its not the end of everything.

Its been 3 months now since Jona left and just like my issue at work It was never an easy to overcome. It actually almost killed me. It made me cry a lot. It made me waste time. It made me feel wasted, worthless, helpless and hopeless but just when I thought everything is over comes a great help that only a big God can offer.

He made me realized that its not yet the end because everything is still not okay. He gave me good friends and companies, supportive, kind and professional office mates, new friends that always made my every days and most of all a career that challenge my professional and technical skills.

With all that blessings - I was able to overcome my loneliness, was able to forget that my heart is dented, that I am actually brokenhearted and most specially, I was able to fully forgive JONA and of course myself.

Its been a long three moths that we didnt talk, no communications at all, no catching ups, as in totally nothing and it helped me a lot.

Sometimes, if your goal is really to move on and forget everything you have to consider eliminating every communications and never look back for a period of time so you can take your time being alone and examine yourself.

Jona will remain a history to me. A history that I would love rereading in the future.

Jona, wherever you are. .  I only wish you the best. I would love seeing you being successful in the future. I will be very happy knowing you are happy, healthy and even happily with someone. I will insist- that someone is very lucky to have you. You are one of the best things that ever happened to me. I'm okay now. No more hates, guilty feelings, bitterness (if I may addd) just better me. I have forgiven you fully and if I will be given another chance to see you I can already grab it and thank you personally for the good things you gave me, for the memories and for the Love you offered. Thank you so much Jona. I miss everything and you know what, I keep on smiling every time I will remember all of them. I realized, I'm just just so happy during that time.. a happiness that only you were able to give. Thank you talaga Jona.

At this point, I want to lay may last card as far as Jona is concern.

This is it. . . the moment of truth. . . After this it will be a different life now. .

3-months is over and I think its time to think for myself already. ..

I think its about time na ako naman ang maging masaya. . . since masaya naman na si Jona. . .and I couldnt ask for more.. but her happiness and my happiness as well.

Jona - magiingat ka ha. . . I miss you. . .

Again this has been R finally letting you go :)

God Bless You. :)